Tá gingið verður í haga plaga vit, at rokna við 2 km um tíman. Sostatt tekur túrurin umleið 5 tímar.

Túrurin byrjar, har Velbastaðvegurin og vegurin oman til Sandá møtast, har er gøtan til Kirkjubøar. Túrurin er lættur at ganga, varðar eru allan vegin. Fyrst ganga tit niðan brekku. Komin niðaná hava tit eitt gott útsýni yvir Havnina og Nólsoynna. Fara tit aftur til gongu, ganga tit framvið Reynsmúlalág, 

Øki við Reynsmúlalág er eyðkent við sínum talarastóli laðaðum úr gróti, sum verður nýttur til fólkafundir á staðnum. Størsti parturin av føroysku fólkafundunum vóru í 1895-1940 og í hesum tíðarskeiðinum eru 7 fundir skrásettir við Reynsmúlalág.

Fólkafundirnir byrjaðu saman við føroysku tjóðskaparrørsluni seint í 19. øld. Hesir fundir vóru ein møguleiki hjá føroyingum at hittast til hugna og kjak. Á fyrstu fólkafundunum var siðvenja, at prestur prædikaði og síðani varð farið at eta og syngja í felag. Innbodnu røðararnir vóru serliga kendir menn, sum til dømis politikarar, menn við høgum starvi, prestar ella rithøvundar. Tað serliga við fólkafundunum var tó, at øll sum ynsktu tað, kundu bera orð fram.

Í 1895 varð ungmannafelagið Sólarmagn stovnað, sum er fyrsta og elsta ungmannafelag í Føroyum. Kendasti fundur teirra varð hildin her á Reynsmúlalág tann 9. Juli 1905 og hevði Jóannes Patursson yrkt nú so vælumtókta sálmin “Boðar tú til allar tjóðir” til hetta høvi. William Heinesen, ið er eitt av kendastu listafólkunum í Føroya søgu, var á sínum fyrsta fólkafundi á Reynsmúlalág í 1908. Hann hevur avmyndað høvuðsrøðaran Sverra Patursson og eisini sæst flaggið hjá Sólarmagn.

Reynsmúlalág er sera náttúruvakurt øki og hugaligt er at ímynda sær fjøld av fólki sitandi í brekkuni frammanfyri talarastólinum, meðan tey saman tríva i fosturlandssangir og lurta eftir røðum á hesum søguliga staðnum.

Boðar tú til allar tjóðir:
“Æra skalt tú faðir tín,
æra skalt tú tína móður,
so tær fylgir signing mín.
Landið gevi eg tær tá,
leingi tú har liva má,
fólkið títt tá skal eg kenna,
meðan øld um øldir renna.”

Føroya mál á manna tungu
merkir: her býr Føroya fólk.
Slektir fornu og tær ungu
eyðkendu seg sum ein bólk,
ið helt fast við fedra mál,
virdu tað av hug og sál,
gloymdu ikki ættarbandið;
byggja tí enn hetta landið.

Um nú nýggjar øldir líða,
halt á somu leið várt starv,
at vit ikki lata svíð
dugnaloysi til hin arv,
sum vit ervdu fedrum av;
tá skal lyftið, sum tú gav,
allan aldur Føroyum tryggja
føroyingunum her at byggja.

Gøtan heldur fram suðureftir. Á leiðini síggja tit Velbastað, og tit hava eitt stórfingið útsýni yvir Sandoynna, Hest, Koltur og Vágar.

Til ber eisini at byrja túrin í Kirkjubø.

Varðar eru allan vegin.